17 stycznia 2019, 11:32
Cześć !
Jest to mój pierwszy wpis i chciałabym się na nim podzielić z Wami kawałkiem mojego życia.
Jestem osobą dość nieśmiałą, zazwyczaj nie mówię za dużo, wolę słuchać ludzi,chociaż czasem jest to ciężkie,ponieważ nie zawsze mam ochotę na przebywaie w towarzystwie. Dlatego postanowiłam założyć bloga i dzielić się z ludźmi moimi przemyśleniami,problemami,ale i tymi szczęśliwymi chwilami.
Chciałabym także w jakimś stopniu pomóc osobom podobnym do mnie.
Jestem raczej typem introwertyka/ambiwertka. Lubię przebywać czasem w samotności, a czasem w towarzystwie znanych mi już osób,bo ciężko mi poznać kogoś nowego.
Kiedy jeszcze byłam w technikum i byłam w wieku 16-19 lat lubiłam od czasu do czasu pójść na większą imprezę do klubu. Jednak od ok. 19 roku życia rzadko gdzieś wychodzę.
Stwierdzono u mnie zaburzenia emocjonalne,na początku wmawiałam sobie,że to niemożliwe,bo gdzie taka wesoła osoba jak ja i jakieś zaburzenia czy depresja,ale niestety okazało się to prawdą.Chociaż nie raz dostawałam skierowania do różych specjalistów to i tak nie poszłam. Nie wiem dlaczego,może się bałam,sądziłąm,że i tak nikt mnie nie zrozumie i nie pomoże,myślałam też nieraz,że przecież nic mi nie jest. Chociaż w głębi wiedziałam,że cierpię. Dopiero teraz gdy mam ponad 22 lata powoli zaczynam czuć się na siłach,żeby zacząć coś z tym robić. Zrozumiałam to chyba jak poznałam mojego partnera,a było to w sierpniu 2018,w sumie całkiem przypadkiem,przez internet,ale to już inna historia.
On wzbudził we mnie sporo sprzecznych emocji i po kilku tygodniach zrozumiałam,że muszę się udać do specjalisty,bo sama sobie z tym nie poradzę.
Kiedy już w 100 % będę się czuła na siłach,żeby iść do lekarza to po wszystkim się z Wami podzielę.
Wydaję mi się,że jak na pierwszy wpis to będzie tyle.
Pozdrawiam Was serdecznie :)